Monument Houen Jongens, Colijnsplaat
Houen Jongens
(door Jan Haas, Jakarta)
Het monument “Houen Jongens” is ter herinnering aan de Watersnoodramp 1953.
Uitgevoerd in brons en voorstellende “de aanrollende golf, de vloedplanken en een mensenhand” en symboliseert de strijd van de mens met het water.
Staat op de oude haven te Colijnsplaat. Ook de coupure (dijkdoorgang) werd in 1993 in zijn oorspronkelijke vorm hersteld en de vloedplanken liggen weer naast de coupure op geslagen.
De onthulling van het monument werd op 6 augustus 1993 gedaan door de nog levend redders van weleer.
De kunstenaar is Jan Haas uit Vlissingen. J.H.C. Haas is geboren 26 oktober 1942 in Jakarta (voormalige Batavia).
Tekst bronzen plaat voor het monument
HOUEN JONGENS!
IN DE HELSE RAMPNACHT VAN 1 FEBRUARI 1953
DREIGDEN DE HIER GEPLAATSTE VLOEDPLANKEN
TE BEZWIJKEN ONDER HET GEWELD VAN DE GOLVEN
COLIJNSPLAAT LEEK REDDELOOS TEN ONDER TE GAAN
MET HUN LICHAAMSKRACHT HIELDEN DORPSBEWONERS
DE WANKELENDE WATERKERING OP HAAR PLAATS
TOTDAT EEN IN DE HAVEN LOSGESLAGEN SCHIP
VOOR DE KERING OP DE KADE WERD GRESMETEN
ZO BLEEF HET DORP VOOR OVERSTROMING GESPAARD
OP 6 AUGUSTUS 1993 WERD DIT MONUMENT ONTHULD
TER HERINERING AAN DE RAMP VAN 1953
DE WONDERBAARLIJKE REDDING VAN COLIJNSPLAAT
EN DE NEDERLANDSE EEUWIGE STRIJD TEGEN HET WATER
IN REMEMBRANCE OF THE 1953 FLOOD DISASTER
AND THE SAVING OF COLIJNSPLAAT
ZUM GEDENKEN AN DIE FLUTKATASTROPHE IM JAHRE 1953
UND AN DIE RETTUNG VON COLIJNSPLAAT
Het verhaal achter “de legende van Colijnsplaat”
“In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 werd Nederland getroffen door de Watersnood Ramp. Colijnsplaat is als door een wonder gespaard. De oude – nu gedempte – haven was nog volop in gebruik en stond in verbinding met de Oosterschelde. In die bewuste nacht steeg het water zo hoog dat men besloot de vloedplanken te plaatsen in de coupure naast het voormalige gemeentehuis. Het water bleef stijgen. De golven sloegen tegen de vloedplanken. De middelste steunbeer kon de druk van het water niet aan en begon scheuren te vertonen en te “wankelen”. Aanwezige dorpelingen (tussen de 30 en 60) kwamen te hulp en gingen duwen tegen de planken en de steunbeer. Elke keer als een grote golf aan kwam rollen vanuit de haven, zetten zij zich schrap om de klap van de golf tegen de planken op te vangen met hun lichaam. Het water bleef stijgen tot zo’n 10 cm onder de hoogste vloedplank. Na enkele uren – toen de meeste mannen uitgeput raakten en de moed dreigen op te geven – kwam er onverwachte hulp van uit de haven. Het beurtschip “Lead”, dat in de haven lag, werd door de zee op de kade geworpen, recht voor de coupure, waardoor deze als golfbreker dienst ging doen.”
