Wel en wee op één boerderij te Kamperland - Deel 2

Het zal zo ongeveer in de laatste tientallen jaren van de 19e eeuw geweest zijn, dat mijn grootvaders vader, Cornelis Huiszoon, werkzaam was op een grote boerderij. Of, zoals men nu zou zeggen: groot akkerbouwbedrijf, waar dus enkel landbouwgewassen geteeld worden. Deze boerderij is nog aanwezig en ligt bij de Kamperlandse haven.

Op dezelfde boerderij is jaren later onder een andere werkgever een leuker voorval voorgekomen, waar een kleinzoon van Cornelis Huiszoon getuige van geweest is.
Het moet zo ongeveer in de crisisjaren zijn geweest, dat op een mooie zomerse dag de boer tegen een paar van zijn werkmensen zei: Het is vandaag niet zo erg druk, de bieten zijn schoon geschoffeld (het onkruid eruit gehaald) en het vlas is nog niet rijp genoeg om getrokken te worden, ga alles wat aan de schuur enz. wit geschilderd moet worden maar eens schilderen. "En jie, Eine", zei hij tegen een knecht, "Rie jie mea us om twi potten vearuvu". ('En jij, Hendrik, rij jij maar eens om twee kilo verf).
Hendrik was daar werkzaam als knecht, arbeider, en moest ook van alle lei karweitjes daar doen. Hij woonde op het dorp, ongeveer 10 minuten fietsten. De andere mannen gingen alvast aan het werk, de ramen wat schoonmaken, dus alles gereedmaken wat met het schilderen te maken had.
En wat gebeurde er tot ieders verbazing? Ongeveer na 10 minuten kwam me daar plotseling twee paarden, wagen en voerman opzij van de schuur langs, in vliegende draf de oprijlaan over en op het eind rechtsaf, richting schilderszaak, dorp Kamperland.
De boer zei, nog niet van zijn verbazing bekomen: "Wat geat die noe doeë?" (Wat gaat die nou doen). Waarop ons familielid kort antwoordde: "Vearuvu eale netuurlijk!" (Verf halen).

Gedicht

Dus zo kon het daar gebeuren,
Dat op een mooie zomerdag,
Op deze boerderij, op ramen en op deuren
Weer een nieuwe laag verf lag.

Maar eer het zover was,
Werden twee mooie paarden ingespannen,
Voor de grootste wagen, ‘t is kras,
Om twee liter verf voor de mannen.
Dat ze dit karwei met plezier,
Wel geklaard hebben, ‘t is zeker,
Zoiets gebeurde niet elke dag hier!
Maar ..., voor de koetsier hulde, een beker!!